در همهٔ فامیل¬ها پیش می¬آید که طفل، حرف شنوی ندارد. خوب است که شما مستقیماْ عکس العمل نشان بدهید. با طفلتان، یک صحبت را مدت زمانی طولانی کش ندهید تا بتواند به حرف شما گوش بدهد. یک جملهٔ روشن، حاصل بهتری دارد: «من نمی خواهم که تو چنین کاری بکنی! فهمیدی؟» تماس چشمی با او برقرار کنید.
به یاد طفل بیاورید که با هم بر سر قواعد و مقرراتی توافق کرده¬اید. به او بگویید که چه پیامدهایی خواهد داشت اگر که قواعد، مورد احترام واقع نشوند: شاید طفلها اجازه نداشته باشند، چند روزی تلویزیون ببینند و یا نوجوانان اجازه ندارند که در شنبهٔ آینده با دوستانشان دیدار کنند.
طبیعی است که طفلها در مورد چنین پیامدهایی، عصبانی شوند. نگذارید که طفل شما را در این رابطه تحت فشار بگذارد. به این فکر کنید: قواعد روشن، ثبات و جهت‌یابی برقرار می¬کنند. دختر شما و یا بچه شما در جاهای دیگر نیز همیشه با قواعد و قوانین روبرو خواهد شد؛ چه در مکتب، چه در آمد و شد با وسیلهٔ نقلیه، چه در جهان کار و یا در زمان آزاد.
